De terugreis

Het is nog donker als ik wakker word door het gepiep van een horloge. Slaapdronken vind ik, dat de nacht wel heel gauw voorbij is! Maar goed, we gingen net voor middernacht slapen en de wekker was voor 7 uur gezet. Niemand veroert zich en ik vraag Rick of hij zijn horloge niet gehoord heeft. “Dat was mijn horloge niet”, antwoordt hij, “Het is pas kwart over vier!” Hoera, nog bijna drie uur slapen voor we er echt uit moeten!

Als zijn horloge om 7 uur gaat springt hij gelijk uit bed. Ik blijf nog even liggen en de kinderen zijn moeilijk wakker te porren. Er is tenslotte vandaag geen opwindende excursie in het vooruitzicht, maar een lange vlucht. Toch zitten we om kwart over acht bepakt en bezakt in de auto.

Voor het eerst deze vakantie is bewolkt! Ook de temperatuur is beduidend koeler en ik ben blij, dat ik mijn trui bovenin een van de tassen heb gestopt! Als afscheidsontbijt hebben we gekozen om nog een keer bij Lowell’s te gaan eten. Hun eten is lekker, de koffie goed sterk en het uitzicht wijds. Dit keer kies ik een Dungeness crab omelet, ik zal al die visgerechten missen, als het aan mij lag at ik iedere maaltijd vis!!

Na het eten lopen we nog even door Pike Place Market. Dit keer zien we een hele zalm gegooid worden, maar dat gaat zo snel, dat het voorbij is voor ik een foto kan maken. Ik had mijn toestel zelfs helemaal in aanslag! Nou ja, ik heb al bijna 2,5 gb aan foto’s, dus die ene moet dan maar missen. Kai koopt nog een zakje in chocolade gedoopte kersen en ik maak wat foto’s van de wel heel kleurige bloemenstandjes. Ik neem me ook gelijk voor eens naar Eastern Market in Washington te gaan, dat is naar verluid net zoiets.

Het adres van Dollar Rent A Car wordt in de Mio ingevoerd en bekwaam brengt zij ons naar waar we onze van moeten inleveren. We moeten met een busje naar het vliegveld en dat gaat allemaal goed. De chauffeur helpt ons goed met onze baggage en wacht duidelijk op een flinke tip. Probleempje: ik heb helemaal geen cash bij me en Rick maar een paar dollar. Die geeft hij wel, maar er kan geen bedankje vanaf, oeps!

De check in gaat heel snel, er staat niemand voor ons in de rij en ook de veiligheidscontrole is leeg. Kennelijk reizen er weinig mensen de dag voor 4 juli. De meeste Amerikanen vieren die feestdag thuis.

We zijn dus meer dan ruim op tijd bij de gate en Rick gaat meteen op zoek naar een ATM om geld te halen. Ik koop een WiFi aansluiting van AT&T voor $7,95 en MSN een tijdje met Wendy in Nederland. De vlucht blijkt ietsje vertraagd, maar ze beloven ons toch op tijd aan te zullen komen (sterke wind mee zal helpen).

We halen sandwiches voor lunch om gedurende de vlucht op te eten en kunnen dan aan board. We vliegen in een 757. Aanvankelijk vind ik dat jammer, maar we blijken meer beenruimte te hebben, dan in de 767 op de heenweg. Ook is het vliegtuig niet vol en de man, die in het gangpad zat, gaat ergens anders zitten, zodat Kai en ik een rij voor onszelf hebben. De crew is allervriendelijkst en de film “The Shaggy Dog” heel grappig.

Na de film vermaak ik me met luisteren naar de verkeersleiders. Ik blijf dat een heel fijne service van United vinden, zeer interessant, die communicatie tussen piloten en ik weet ook precies waar we zijn. Verder “werk” ik aan mijn foto’s, want ik heb er zoveel genomen, er moet gewied worden!

De kinderen zijn met de jaren heel makkelijke reizigers geworden. Er zitten veel kleintjes in het vliegtuig en ik bedenk me, hoeveel werk reizen met kinderen onder de pakweg zeven jaar oud was! Nu doen Kai en Saskia samen sudoku’s en Katja leest boeken van haar zomerleeslijst voor school.

We landen een kwartier te vroeg, ondanks het late vertrek en onze baggage verschijnt ook al snel. Als Rick voor het parkeren betaalt is het even slikken, $15 per dag! Volgende keer nemen we maar weer een taxi, dat is toch veel goedkoper als we meer dan een week weg gaan, zelfs als we er twee nemen, zoals we in het verleden ook gedaan hebben.

Het is vochtig warm buiten en langs de wegen zien we nog diepe plassen liggen van het noodweer van de afgelopen week. Maar de wegen zijn droog en al gauw rijden we de cul de sac binnen. Daar zijn onze overburen vuurwerk aan het afsteken, dus we kijken gauw even mee. Om ons heen wordt overal geknald, morgen is de grote dag: July 4th, Independence Day.

We bestellen een Pizza Hut pizza en Rick gaat meteen aan onze internet aansluiting werken, die na de stormen van vorige week al de hele week plat ligt. We hebben een heerlijke reis gehad, maar het is ook weer super om thuis te zijn!