Snoqualmie Falls

Vandaag hebben we een wat minder vol programma, dus slapen we 'uit' tot 8 uur.
Kai, Saskia en ik gaan een half uurtje sporten in de fitness kamer van het hotel. Nu zie ik pas, dat er kaartjes hangen met jogging routes.

Als we weer boven komen zijn Rick en Katja al klaar. Na een snelle douche voor mij gaan we om half tien op pad. De bestemming van vanochtend is Snoqualmie
Falls. Dit is een spectaculaire 80 meter hoge waterval bij het gelijknamige
stadje.

Onderweg eten we een sourdough sandwich met ham, ei en kaas (en geen boter op het brood, want dat maakt het een vette hap) van Jack in the Box.

Het is al vrij druk als we bij de waterval aankomen, maar we vinden nog een parkeerplaats vlakbij.

Als eerste lopen we naar het houten platform vanwaar we recht tegen de waterval aankijken. Wat een kracht heeft die! Onderaan is er een enorme electriciteitscentrale, die natuurlijk goed gebruik maakt van deze natuurkracht.



Dan zien we beneden bij de rivier op de rotsen allerlei mensen staan. Er moet dus een pad naar beneden zijn.



Dit vinden we al gauw en het is flink steil! Het leidt naar een houten platform boven de rivier. Ondanks allerlei waarschuwingen klimt vrijwel iedereen over de rand en via de rotsen naar de rand van de rivier.

Natuurlijk kunnen wij niet achterblijven en Rick en de kinderen zijn zo beneden.
Maar ik...note to self: draag geen rok als je de natuur in gaat!

Het lukt me maar net, met behulp van een vriendelijke medeklimmer, want mijn galante man is al ver vooruit, het hek over te komen. Dan sta ik, na angstvallig vastgrijpen aan boomwortels, eindelijk ook beneden. De rok is niet wijd genoeg en dus kon ik de benodigde grote stappen niet maken.

Het is allemaal de moeite waard. We staan zo dicht bij de klaterende waterval, dat we nat worden van de spray. Dat voelt lekker op deze warme dag!

Na een half uur beginnen we de klim naar boven. Dit gaat, nu met behulp van Rick, veel beter. Langs het pad naar boven staan bijzondere bloemen en Katja en ik nemen met onze macrolenzen heel wat close ups.

Snoqualmie Falls is zeer de moeite waard! Je moet wel goed kunnen lopen als je naar de rivier wilt, zelfs als je alleen naar het platform wil. We zagen een oudere man op weg naar boven, die helemaal op was.

Na wat drinken te hebben gekocht bij de gift shop rijden we het stadje Snoqualmie nog even in. Hier zien het oudste nog werkende treinstation in het land. De trein vertrekt net, oude wagonnen met Portland, Tacoma & Seattle erop.
Rick neemt er wat foto's van.

Katja heeft deze vakantie al zoveel gelezen, dat ze nieuw materiaal nodig heeft.
In Issaquah zoeken we tevergeefs naar een Borders of Barnes and Noble.

Dan maar eerst lunchen. De keuze valt op Chili's. Hier hebben ze een heel lekker 'guiltless' menu. Alle gerechten hebben weinig vet en het aantal calorieen staat erbij vermeld. Ik kies de guiltless pita met kip.

We vragen de serveerster of er een boekwinkel in de buurt is en zij wijst ons op
een Barnes and Noble vlakbij. Daar wordt Katja weer voorzien van leesvoer. We hebben ongeveer dezelfde smaak in boeken, dus ik wil er een aantal ook van lezen.

Het is inmiddels twee uur geweest en we willen rond drie uur in West Seattle zijn om het laagwater mee te maken.

Dit gedeelte van de stad blijkt ook heel leuk te zijn. Er is een zandstrand, Alki Beach, waar vandaag een strandvolleybal toernooi wordt gehouden. Er zijn allerlei restaurantjes en prachtige huizen!

Toen ik bij het aquarium vroeg over laagwater poelen werd me aangeraden ten zuiden van de vuurtoren te gaan kijken.

Hier zijn de stranden inderdaad erg rotsig. We parkeren de auto en lopen het strand op. Na een stuk door het water lopen (lang leve de Teva sandalen) vind ik opeens een sanddollar.

Al gauw zien we dat daar hier letterlijk honderden van liggen. De meesten zijn pikzwart en leven en zijn half in het zand begraven. We moeten uitkijken, waar we onze voeten neerzetten. Ik heb nog nooit zoveel sanddollars bij elkaar gezien!

Behalve sanddollars liggen er ook allemaal anemonen half begraven in het zand. Als je ze aanraakt begraven ze zich gauw.


Een van de vele sanddollars

Verder zien we veel redelijk grote crabben. Ik vind een enorme rode, maar die blijkt dood te zijn. Zo brengen we met gemak anderhalf uur door aan het strand

De zee anemonen

Als we terug langs het zand strand rijden is er geen parkeerplaats vrij. Het is ook nog vrij vroeg, dus we laten ons plan hier te eten varen. Wel stoppen we even voor foto's van de Seattle skyline, waarop we hier geweldig uitzicht hebben.

In een van de gidsen, die ik mee heb gebracht maakt het melding van een mooi
uitkijkpunt over de stad vanuit het noorden.

Na een snelle stop bij het hotel, want Kai heeft grape soda op zijn broek gemorst, rijden we naar Volunteer Park.

Hier staat een mooie oude stenen watertoren. Via een metalen wenteltrap gaan we naar boven. Inderdaad kunnen we 360 graden om ons heen de stad en in de verte Mount Rainier zien. Er hangen plakkaten met interessante feiten over de geschiedenis van de Seattle stadsparken.

Als we weer beneden staan hebben we allemaal honger. Dezelfde gids raadt het restaurant Coastal Kitchen aan, precies in die buurt.

Dit blijkt een heel goede keus! We krijgen een tafeltje buiten op een terrasje, dat je aan Zuid Europa doet denken. Hun menu is deze maand geinspireerd door Griekenland (dit wisselt om de zoveel tijd).

De gerechten zijn stuk voor stuk om je vingers bij af te likken en niet duur. Na veel dubben kies ik de scallops met crepes gevuld met squash en appel. Het gaat schoon op! Als dessert delen de kinderen en ik iets heerlijks met vijg, walnoot en abrikoos. Wat een vondst dit restaurantje!

Terug in het hotel bestellen we de film RV met Robin Williams. Het is een vermakelijke film, maar ik ben blij, dat we er niet het volle pond voor hebben betaald!