De Smaragden Stad

De bijnamen van Seattle zijn veelvoudig (inclusief de allereerste naam "Duwamps", gelukkig is het daar niet bij gebleven!) en de mooiste vind ik "Emerald City". Inderdaad is in deze stad ontzettend veel groen, zomer en winter, vanwege de naaldbomen. De stad is op heuvels gebouwd en van veel plaatsen heb je prachtig uitzicht over de Puget Sound, waar hij aan ligt. Het is een van mijn favoriete steden in de VS, vooral als het zulk mooi weer is als nu.

Vandaag gebruiken we om wat bij te tanken en uit te slapen. Voor Katja en Saskia betekent dat zo lang mogelijk blijven liggen, maar Kai, Rick en ik zijn om half negen wakker. Kai en ik gaan de sportkamer van het hotel eens bekijken. Soms stelt die niets voor, maar dit keer staan er een aantal redelijk nieuwe toestellen en een algemeen gewichten toestel. We maken gebruik van de laatste, want verder zullen we vandaag toch veel lopen, dus aan de cardio komen we wel.

Dan laten Rick en ik de kinderen in de kamer achter en lopen naar de waterkant en naar Pike Place Market. Deze half overdekte markt is beroemd vooral vanwege het viskraampje, waar men de vissen naar elkaar toe gooit.

Dit zien wij ook meteen gebeuren en we lopen langs de vele fruit en groente standjes. Dan zien we Lowell's, het restaurant, waar we morgen zullen eten met een groep forummers. Ik koop een pond Rainier kersen (geel met oranje) voor $3,99 (bij Whole Foods zijn ze in ons gebied soms voor $9,99/pond te krijgen!) als ontbijt. We halen een latte bij de originele Starbucks (uit 1912 staat er boven de voordeur) en lopen dan terug naar het hotel.

De kersen verdwijnen als sneeuw voor de zon, dus morgen zal ik maar meer kopen! Tegen de tijd, dat we allemaal klaar zijn is het kwart over elf en we besluiten voor een vroege lunch/laat ontbijt, oftewel brunch, naar het ronddraaiende restaurant bovenin de Space Needle te gaan.


Er is een tafeltje open (boven zien we, dat we absoluut niet de vroegsten daar zijn!), maar de prijs is even slikken: $25 minimum voor eten per volwassene (en Katja en Kai zijn dat intussen voor hun begrippen). Maar de toegang tot het observatiedek is er bij inbegrepen en later zie ik, dat dat $14 is. Dat maakt mijn King zalm voor $27,50 nog goedkoop!

Met een snelle lift met ramen vliegen we naar boven en krijgen een mooie tafel aan het raam. Eigenlijk is iedere tafel aan het raam. We zijn al in een heel aantal ronddraaiende restaurant in verschillende steden geweest en deze is volgens mij de nauwste.

We hebben natuurlijk prachtig uitzicht, al is het richting Mount Rainier wat heiig, de berg is tenminste uit de wolken. Of het op de foto's ook uit zal komen, weet ik niet.


Mount Rainier is vaag op de achtergrond te zien

Na het eten (wat echt erg lekker was, iets wat niet over ieder ronddraaiend restaurant gezegd kan worden) lopen we naar boven naar het observatiedek. Daar kijken we nog door de verrekijkers en ik luister even naar een van de rondleidsters, die interessante feiten vertelt over de verschillende gebouwen.

Dan gaan we weer met dezelfde snelle lift naar beneden. We lopen door het kermis attracties gedeelte. We hebben geen van allen zin in deze ritjes, na pas een paar weken geleden naar Hershey Park te zijn geweest.

Maar het Pacific Science Center ziet er te interessant uit om voorbij te lopen. We kopen toeganskaartjes ($10 voor volwassenen, $7 voor kinderen onder de 12) en de kinderen zijn er niet meer weg te slaan!

Eerst zien we een heel interessante tentoonstelling over dinosauriers. We leren feiten, die Rick en ik ook nog niet wisten en interessante theorieen over waarom ze zijn uitgestorven.

In de volgende kamer is een levende insekten "zoo". We houden allemaal (met uitzondering van Saskia) een Madagascar hissing cockroach (kakkerlak) vast. Best lieve beestjes als je je over de "eeeeek" factor kunt zetten.


Dan gaan we de vlindertuin binnen. Ook hier is het erg leuk en ik maak mooie macro vlinder foto's.


Bij de visuele activiteiten zijn de kinderen al helemaal niet verder te krijgen. Rick en ik dachten, dat dit voornamelijk voor Saskia zou zijn, maar Katja en Kai vermaken zich net zoveel! Vooral in het gedeelte, waar je je schaduw kan "bevriezen" hebben ze grote lol.

Als laatste proberen we allerlei fysieke instrumenten. Hoe hard we kunnen knijpen, hoe snel we een knopje kunnen indrukken etc. Buiten spelen de kinderen nog even met de gigantische waterpistolen en dan willen we verder.

We lopen een aantal blokken naar Second Avenue en nemen daar een van de gratis bussen naar Pioneer Square. Dit is het oude gedeelte van de stad en ik heb hier 20 jaar geleden de Underground Tour gedaan. Ik herinner me die als ontzettend leuk en de kinderen zijn nu ook oud genoeg om mee te gaan (met vorige bezoeken waren ze te jong).

We kopen kaartjes en lopen dan door het mooie oude district, waar de stad Seattle begon. De gebouwen zijn ornamentaal kwa architectuur en er zijn allerlei leuke cafeetjes en restaurantjes. Een uithangbord zegt "Hotel Rooms 75 cents", een herinnering aan het onzedelijke verleden van de stad tientallen jaren geleden.

Om vier uur worden we in een grote barzaal geloodst. Er zijn toch zo'n 100 mensen aanwezig, dus de tour is wel populair, al kent niemand, zelfs Seattleites hem niet als ik het erover heb. Ook Rick heeft er in alle jaren, dat hij in dit gebied komt nog nooit van gehoord.

Eerst krijgen we een twintig minuten praatje door Lucy, doorspekt met grapjes over het ontstaan van de stad, te horen. De geschiedenis is werkelijk interessant, vooral voor iemand als ik, die er dol op is. Maar de kinderen luisteren ook ademloos. Er zijn goede mannen, slechte mannen en heel slechte mannen en dan natuurlijk een aantal heel losse vrouwen, die die mannen bezig moesten houden.

Na de introductie worden we in drie groepen opgesplitst. Wij krijgen Adam als gids, die duidelijk veel plezier in zijn werk heeft. Hij grapt meteen met Saskia over de ratten, maar Saskia is niet bang voor ratten, dus hij vangt bot.

We worden onder de grond, zoals we die vandaag kennen, geleid naar de "grond", zoals ze die voor 1900 kenden. We zien oude winkelpuien en oude foto's en leren eindeloos veel over de tijd, dat dit gedeelte van Seattle de enige "stad" was en vooral door houtwerkers werd bevolkt.


Underground

De enige vrouwen waren de "naaisters" (na de rondleiding leg ik aan Rick en de kinderen uit, dat dit woord in het Nederlands al dubbelzinnig kan zijn). Adam vertelt met veel humor over de "naaisters" en hun "naaisalons" en hoe het stadsbestuur hen ging "onderzoeken". Een van de bekendste "naaisters", Lou Graham, deed de stad veel goed en overleed helaas aan een (zoals Adam het noemde) door naaien veroorzaakte ziekte (syphilis). Zij liet haar hele vermogen achter aan de Seattle openbare scholen, maar geen enkele school is naar haar vernoemd. Elders staat vermeld, dat dit geen waar verhaal is, maar leuk klinkt het allemaal wel en het staat zelfs op het plakkaat van de stad Seattle, dus "moet" het toch waar zijn.


Zo leren we een heel aantal feiten en leuke weetjes en de anderhalve uur vliegen voorbij. Zelfs Saskia verveelt zich niet en dat zegt veel! Het geheel is gebaseerd op de boeken van Bill Speidel, een sarcastische columnist, die de underground tour begon om bewustzijn over het vervallen Pioneer Square te creeren. Hij wilde, dat deze buurt niet verloren ging en had daarmee gelukkig succes.

Na de tour lopen we nog even naar het gebouw, waar Lou Graham haar bordello had. Het is nu het Washington Court Building en er wonen vooral advocaten. Weer eens wat anders. We weten nu ook, dat alle stoepen, waar we op lopen, hol zijn (in dat gedeelte van de stad), de eerste verdiepingen van de gebouwen worden nu voornamelijk bewoond door ratten. Eindeloos intigrerend!

Het is inmiddels etenstijd en we nemen een van de gratis bussen (na enig zoeken en bij de verkeerde busstop staan wachten) terug naar het midden van de stad. Daar wil Rick naar Camera West, want hij heeft vlekjes in zijn camera en wil daar hulp mee.

Ze zijn al dicht en Rick verzucht dat feit luid. Dan vraagt een man ons, wat we nodig hebben. Hij blijkt bij de winkel te werken en opent hem weer voor ons! Dat is nog eens service! Rick koopt een schoonmaakdingetje en we gaan blij weer op weg. Ontzettend vriendelijk om ons toch nog te helpen!

Bij een hotel op de hoek vragen we om suggesties voor een restaurant. De concierge raadt de Icon Grill aan. Het blijkt een heel goede keuze! Het heeft heel leuk decor met allerlei glazen "ballonnen" en het menu is ook prima en niet overdreven duur.

Na het eten lopen we terug naar het hotel. De koele avondlucht voelt lekker aan. Wat is dit toch een leuke stad! Ik zou er zo wonen, als ik niet wist, dat het weer hier zo vaak somber is (deze week is dat moeilijk voor te stellen!).