Nog een dagje Seattle

Iedereen (behalve Rick en ik) heeft gisteravond al gedoucht en Rick en ik zijn gewoon snel, dus ruim op tijd zitten we in de taxi naar Pike Place Market om een aantal Alles Amerika mede-forummers te ontmoeten. We komen om kwart voor negen aan, om negen uur zouden we elkaar ontmoeten.

Terwijl we uit de taxi stappen herken ik meteen het gezin, dat aan komt lopen. Het zijn Carola, Fred, Robin en Max en ze zien er precies als op de foto's uit. Na de anderen aan elkaar voorgesteld te hebben lopen we met zijn allen naar Lowell's.

Daar blijkt, na enig rondkijken, dat we op de derde verdieping tafels kunnen krijgen en op de eerste verdieping moeten bestellen. Dat eten wordt dan boven bezorgd (je krijgt een nummertje voor je bestelling).

Carola en ik kletsen erop los, Fred en Rick ook (tot de laatste beneden eten gaat bestellen). De kinderen zitten er wat verloren bij, Max en Robin vast erg jet-lagged en mijn kinderen weten niet goed waar te beginnen, vertellen ze me. "Smalltalk" is moeilijk als je tiener bent.

Even later komt Doreen (in Seattle gaat ze voor de naam Nicole, vanwege de Amerikaanse uitspraak van Doreen) erbij en geeft Carola en mij een heel leuke, kleurige magneet met een Seattle tafereeltje. Carola geeft ons een zak met spekjes en kaneelstokken. De kinderen scheuren de spekjes zak meteen open en hebben voor het eerste eten arriveert al heel wat naar binnen!


Ron komt uiteindelijk ook naar boven, hij had buiten staan wachten en Rick had hem al gezien en gedacht, dat hij er erg Nederlands uitzag. Het wordt een gezellig ontbijt. Rick bestelt voor mij de salmon scramble, hun "signature dish". Hij kent me goed, want ik vind het heerlijk (hoewel veel te veel!).

We kletsen gezellig een uurtje vol en gaan dan naar buiten om groepsfoto's te nemen. Carola heeft voor de gelegenheid haar "Alles Amerika" stickers meegenomen. Het is erg leuk eens gezichten bij namen te kunnen plaatsen. Ik geloof, dat het voor de kinderen minder geslaagd was, maar dat moet dan maar een keertje. Ik vond het in ieder geval erg leuk!


We nemen afscheid en gaan ieder onze eigen weg. Onze volgende stop is het Seattle Aquarium. Een groot gedeelte van dit aquarium is half buiten.

We beginnen met rivier otters, die zo druk zijn, dat je ze nauwelijks ziet. Dan de furseals (bontzeehonden?) en in de volgende baden zijn de zee otters te zien. Sommigen van de otters zijn gered uit situaties, die levensbedreigend waren voor ze en de rest zijn kinderen van die otters. Ze zijn allemaal even schattig.


We lopen verder naar de zeehonden. Hier zwemmen Barney en Q rond, vooral Barney is heel nieuwsgierig en kijkt ons telkens aan. Soms vraag je je toch af, wie er wie bekijkt.

De rest van het aquarium is ook erg leuk. Er is een Orca gedeelte, waar Saskia kaartjes krijgt met de individuele "portretten" van de J pod Orca's, die wij deze week zagen. Ze weet me van alles te vertellen over de moeders en hun kinderen. Dit interesseert haar nu natuurlijk.

Het tropische aquarium gedeelte is leuk, maar dit hebben we veel mooier gezien in andere aquaria. Dit aquarium's sterkte zijn de zoogdieren. Om kwart over elf kijken we naar de training van de zeehonden. Barney laat rustig zijn tanden poetsen (deze training is niet voor het vermaak van het publiek, maar voor het welzijn van de dieren, op deze manier leren ze met menselijk contact omgaan, voor het geval dat medisch nodig is).

Even later worden de zee otters gevoerd. Deze dieren zijn schattig en krijgen een hele emmer met vis toegeworpen. We genieten allemaal van het schouwspel en zij vinden het duidelijk ook leuk.

Als laatste kijken we naar het voeden van de octopus. Die wil best een stukje vis pakken, maar gaat dan weer slapen. Genoeg aquarium voor ons, dus!

Langs de gezellige pieren van de Seattle waterkant lopen we richting Ye Olde Curiosity Shop. Deze winkel hebben Rick en ik al jaren geleden bezocht en je ziet er o.a. drie mummies, een lam met twee hoofden, een varken met iets van vijftien poten en meer rariteiten. Maar voornamelijk is het een winkel vol leuke hebbedingetjes.

Saskia kiest een ketting uit met een klein rijstkorreltje met haar naam erin. Ze kiest een blauwe zon en het is onvoorstelbaar hoeveel de artiest op zo'n korreltje kan schrijven! Katja vindt een leuk paar oorbellen en alle drie de kinderen proberen de "handdruk" machine. Katja was "hot stuff" en Kai en Saskia "oncontrollable" (ik kan het niet mee oneens zijn!).

Als we weer buiten staan is het lunchtijd en we vinden een gezellig terrasje aan het water bij The Fisherman's. Ze hebben in ieder geval lekkere oesters!

We lopen dan weer terug naar Pike Place Market. Daar staan we met een heel stel andere toeristen te wachten, tot iemand eindelijk een vis koopt, zodat die gegooid kan worden, waar de vismarkt bekend om is. Maar niemand koopt en de kinderen vervelen zich, dus lopen we maar door (sorry, Marion).


Bij een van de fruitstandjes kopen we twee pond kersen dit keer en vijf lekkere rijpe abrikozen. Bij de restaurant krijgen de kinderen niet veel gezonds, dus deze vruchten, waar iedereen dol op is, brengen wat broodnodige vitamines binnen.


De markt is veel levendiger dan gisterochtend. Er worden allerlei liedjes a capella gezongen en overal zijn blije mensen te zien. Rick, Katja en Kai halen een drankje bij de originele Starbucks en dan lopen we langzaam terug naar het hotel.

Hier rusten we een half uurtje uit en gaan dan richting Redmond. Rick geeft ons een rondleiding van Microsoft. Als eerste stoppen we bij het "Museum", waar we wel uren hadden kunnen doorbrengen, zoveel interactieve dingen zijn er!

Met Ricks identiteitskaart gaan we de Microsoft winkel binnen en de kinderen en Rick vinden er spullen van hun gading. De vrouwenkleding is truttig en verder ben ik niet geinteresseerd, dus een goedkopen "date" voor Rick.

Dan rijdt Rick ons de campus rond. Het is een heel mooi gebied, erg bebost, lage gebouwen. We zien waar de MSN mensen werken en na een heel lange rit, waar X-Box wordt gemaakt. Kai en Saskia gaan mee naar binnen (met zijn ID kan Rick overal in) en maken een foto met het standbeeld van de uitvinden van Halo. Hun dag kan niet meer stuk!

We zijn nu al op weg naar Kirkland en zo'n 13 jaar geleden was ik daar met een baby Kai en kleine Katja aan het meer aan het spelen. We eten bij het Fish Cafe met uitzicht op dat meer. Ergens voelt dit gebied heel vertrouwd en heeft vele herinneringen, terwijl er ook heel veel nieuw is. Het blijft genieten, deze week!